Crónica

E así pasiño a pasiño... chegamos a derradeira ruta de este ano 2012.

Esta vez toca coñecer a fermosa chaira do Cabo Busto, na costa norte de Asturias. Está a unha distancia de mais ou menos 90 km, así que non tivemos que madrugar moito xa que saímos como xa é costume de diante do Concello ás 08:30 da mañán.

Botamos en falta algunhas compañeiras habituáis das camiñatas, pero algunhas tiñas obrigracións familiares; outras tiñan actuación coa Coral (que actuaban na Sala Bahía) e outras eran víctimas do virus da gastroenterite (pobre Lidia!!! coidate e un biquiño)

A ruta foi corta: uns 8 km pero con moito que ver e disfrutar. Comenzóu fronte as escolas de Busto por un sendeiro moi ben sinalizado. Ao princípio tivemos unha subidiña a través dunha zona boscosa de castiñeiros, eucaliptos, pinos... para continuar llaneando por un camiño ao borde de grandes acantilados que nos levóu ó faro de Cabo Busto, pasando pola praisa da Cova, praia de Bozo e outras calas.

Senda Norte, Faro de Busto Senda Norte, Faro de Busto Senda Norte, Faro de Busto Senda Norte, Faro de Busto

O largo do sendeiro encontramos numerosos miradores onde se podía disfrutar de una boa parte da costa occidental asturiana. A paisaxe era fermosísima, parecía como si os acantilados fosen cortados a coitelo.

Durante o noso percorrido acompañounos a auga e un forte vento, pero iso non constituiu ningún problema porque o que mais e o que menos xa vamos preparados para este tipo de inclemencias.

Unha vez rematada a nosa andadura subimos ó bus para dirixirnos a Luarca, para comer no Restaurante "La Montañesa". Como chegamos con unha hora de antelación, tivemos tempo de dar unha volta e de tomar un viño (bueno, houbo alguén que tivo tempo de tomar hasta cinco...)

Senda Norte, Faro de Busto Senda Norte, Faro de Busto Senda Norte, Faro de Busto Senda Norte, Faro de Busto

Durante a comida brindamos con viño e despois do postre con champán como corresponde a estas fechas. Así que cando volvíamos de regreso no autobús a algun compañeiro se lle notaba bastante máis alegre que de costume, e entre chistes e risas chegamos a Foz despóis de unha fermosa andadura.

Bueno queridos amigos, aproveito a ocasión para desexarvos que neste Nadal unha estrela ilumine o noso camiño e nos guíe por sendas de paz, amor, ilusión e felicidade para compartir no 2013.

Unha forte aperta.

Toña