Crónica
Benqueridos
compañeiros,é para min una honra
escribir a crónica deste
andareiro nº 99 ,unha, porque é
increíble a traxectoria desta
Asociación levándonos sempre
polo bo sendeiro e por outra
banda, porque levo moitos meses
sin sair camiñar co grupo e hoxe
faime moita ilusión retomar
éstas saídas.
Pero vamos empezar a redactar
como foi este andareiro, do día
24 de Novembro, amence un día
nublado e frío, non presaxia
nada bo.
Chego diante do Concello e ali
todos vamos preparados para o
frío e a choiva, pero eso non
quita que, a pesar do madrugón,
observo que non falta o sorriso
e as típicas bromas mañaneras.
Saímos con dirección Arteixo,
pero antes de chegar paramos
nunha area de servicio para
tomar un cafetiño quente, ou
unha caña con un bocata de xamón
(Uffff, a estas horas!!).
Seguimos hacia Caión que é o
lugar donde vamos comenzar a
nosa ruta. Según baixamos do bús,
collemos paraguas, gorros e
chaquetóns. Que pouco sabemos
que non vai pasar moito tempo
ata que vamos ir quitando capas
de roupa e hai que cargar con
ela, pois o día comenza a
despexar e xa nos acompaña o
“soliño”ata o final.
O pouco de empezar andar, por un
sendeiro de pescadores, pouco
coidado, pero fácil de camiñar,
e rodeados de castiñeiros,
piñeiros e eucaliptos, vamos
disfrutando dunha paisaxe
fermosa, coa mar a nosa esquerda,
e unas enormes rochas, que fan
diferentes caricaturas.
Casi sen darnos conta, chegamos
ata Praia de Barrañan, nesta
zona é moi habitual ver gran
cantidade de xovenes surferos,
aínda que hoxe non hai gran
oleaxe e non se ve gran
cantidade de xente no mar.
Neste punto da ruta, coa Praia o
fondo, aproveitamos para facer
un reagrupamento e como hai unha
cafetería, quen máis e quen
menos, asaltamos o bar e pedimos
uns cafés, ou unha caña con
bocata…
Despois desta paradiña,
retomamos o paseo marítimo, e
facemos o tramo final da ruta
pasando por un sinfín de praias:
Combouzas, Valcovo, Hucha… asi
como fermosos cantís e unha auga
azul e cristalina, para chegar o
final a de Sabón.
Xa pasaron catro horas dende que
empezamos a andar, e o cansancio
vaise notando, todos temos ganas
de chegar, e asi cando vemos o
bus vamos con diligencia hacia
él; uns cambian a roupa, o
calzado… e outros quedamos
admirando o paisaxe de Arteixo.
Cando estamos listos, aínda
recibimos outra noticia, o
Restaurante é no Balneario de
Arteixo, e como solo está a “200
metros”….??? (Dixo Luciano),
menos mal que depois dixo que se
“equivocou”, pero total podían
ser vinte maís, asi que vamoslle
perdoar!!!
Esperamos un pouco xa que
chegamos antes da hora, pero non
tardan moito en facermos pasar,
despois de sentarnos, faise un
silencio, parece ser que teñen
moita fame.
Disfrutamos dun bo xantar, nun
fermoso entorno, e dunha
compañía inmejorable, combinando
o bo sabor da comida coas
conversas que pouco a pouco
vamos subindo o tono.
Rematado o xantar diriximonos a
cidade da Coruña, donde vamos
estar unha hora e media para
pasear, e sen dúdalo todos
collemos pola Rúa de María Pita,
coa fermosa vista do Concello o
fondo, e unha inmensa marea de
xente paseando polas rúas,
incluso aproveitando para facer
unhas compras, xa que a maioria
dos comercios tenen as súas
portas abertas.
Meu Deus, pero si casi non
fixemos máis que acabar de
comer, e xa nos apresuramos
hacia o señor que vende castañas
asadas para mercar un cucurucho
delas, moi boas, por certo.
E non solo eso, senon que hai
quen vai hacia Bonilla para
degustar un sabroso chocolate
con churros!!! Ufff…
Ben, o paseo toca o seu final e
iniciamos o regreso a casa,
todos cansos pero cheos de
ledicia, foi sen dúbida un gran
día; unha fermosa ruta, con uns
paisaxes inmejorables; un bo
xantar nun entorno emblemático
como é o Balneario de Arteixo;
pero quedome coa boa compañía
que disfrutei durante todo o
día.
Ata a próxima, unha aperta da
vosa compañeira
Ana